ဆြမ္းဆန္ႏွင့္
ၾကြက္ေခ်း
ဒီဃနိကာယ္၊ မဟာ၀ဂၢ အ႒ကထာ၊ မဟာပရိနိဗၺာနသုတၱ၀ဏၰနာတြင္
မဟာ၀ိဟာရ သဒိသဥႇိ ၀ိဟာရ သဟႆံ မဟာေစတိယသဒိသဥၡ ေစတိယသဟႆမၸိ သာသနံ ဓာေရတုံ န သေကၠာႏၲိ
မဟာ၀ိဟာရ ႏွင့္ တူေသာေက်ာင္းေပါင္း တစ္ေထာင္၊ မဟာေစတီႏွင့္တူေသာေစတီေပါင္း တစ္ေထာင္တုိ႔ သည္
(သက္မဲ့႐ုပ္ ၀တၳဳမ်ားျဖစ္ၾက၍) သာသနာတည္တံ့ေအာင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းငွါ မစြမ္းႏုိင္ဟု ဖြင့္ဆုိထား သည္။
ေျမျပင္၀ယ္ ဘုရားတည္ျခင္းထက္ ႏွလုံးသား၀ယ္
ဘုရားတည္ျခင္းက သာသနာအရွည္ခန္႔၍ တည္တံ့ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရာ၌ ပဓာနက်ေသာ ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ စာေရးသူသည္ ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းကုိစာသင္ေက်ာင္းမ်ား ပိတ္သည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း
ဖြင့္လွစ္ သင္ ၾကားေပးပါသည္။
ယခုႏွစ္၌မူ ‘ေထရ၀ါဒဓမၼဗိမာန္ေတာ္’ အမည္ရွိေက်ာင္းေဆာင္သစ္တစ္ေဆာင္တည္ေဆာက္ေန သျဖင့္
သၾကၤန္အၿပီး တန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္မွသာ ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းကုိ စတင္ ဖြင့္လွစ္ သင္ၾကားႏုိင္ေတာ့သည္။
နယုန္လဆန္းမွ စာေမးပြဲေျဖဆုိၾကရမည္ျဖစ္သျဖင့္
သင္ၾကားခ်ိန္ တစ္လေက်ာ္မွ် ရရွိပါေလသည္။ သင္ ခန္းစာ အားလုံးၿပီးဆုံးေသာေန႔တြင္ သင္တန္းသား
သင္တန္းသူအားလုံးကုိ
“ယခုႏွစ္ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းကုိ
စၿပီးသင္ၾကားတာ တန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္(၉)ရက္ ဆုိေတာ့ ဘာေန႔က်သလဲ
သိတဲ့သူေတြ ေျပာစမ္းပါ။” ဟုေမးလိုက္ပါသည္။
“စေနေန႔ပါ ဘုရား” ဟု ေျဖဆုိၾက၏။
“ဒါဆုိရင္ေလာကနီတိပကိဏၰကက႑ဂါထာနံပါတ္(၁၆)ကုိပါဠိေရာျမန္မာျပန္ပါဆုိျပၾကစမ္း”
“ဂု႐ု သိေဒၶါ သိပၸါရေမၻာ၊ ရ၀ိ ေသာၾကာစ
မဇၩိေမာ။ န သိေပၸါ ဗုဒၶ စႏၵေရာ၊ ေသာရီ အဂၤါ စ မရဏံ။ ၾကာ သပေတးေန႔၌အတတ္ပညာစ၍သင္မူကား
ေအာင္ျမင္ၿပီးစီး၏။ တနဂၤေႏြ၊ ေသာၾကာေန႔၌သင္မူ လ်စ္ လ်ဴ ႐ႈတတ္၏။ ဗုဒၶဟူး၊ တနလၤာေန႔၌သင္မူအတတ္ပညာဆုံးခန္းတုိင္ေအာင္မတတ္ရာ။
စေန၊ အဂၤါေန႔၌ သင္မူ ေသရာ၏။”
“ဒီဂါထာကုိစာေမးပြဲမွာ
ေမးႏုိင္လုိ႔
တမင္အဆုိခုိင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ ေလာကနီတိမွာပါတဲ့ ဒီဂါထာ ဟာ ျမန္မာမႈ
နယ္ပယ္မွာၾသဇာသက္ေရာက္လြန္းလွတာမုိ႔ လက္ေတြ႔ျပခ်င္လုိ႔အဆုိခုိင္းလုိက္တာ။
ကဲ စေန႔မွာ ဗုဒၶ ဘာသာယဥ္ေက်းမႈ သင္တန္းကုိ စတင္ ဖြင့္လွစ္ သင္ၾကားခဲ့ေပမယ့္
သင္တန္းသား/သင္တန္း သူ
ဘယ္ ႏွစ္ေယာက္ ေသၾကသလဲ”
“မေသၾကပါဘုရား”
“စေနေန႔မွာအတတ္ပညာစၿပီး သင္ေပမယ့္မေသဘူးဆုိတာရယ္၊
ၿပီးေတာ့ေလာကနီတိထဲမွာပါတဲ့ တစ္ခ်ိဳ႔ အဆုိအမိန္႔ေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈသင္ခန္းစာ
ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ဘယ္လုိမွ လုိက္ေလ်ာညီ ေထြမႈ မရွိတဲ့အတြက္ မွတ္သားလိုက္နာ ေဆာင္ရြက္ဘုိ႔
မလုိဘူးဆုိတာကုိ သက္ေသျပ ခ်င္လုိ႔ ဒီစေနေန႔ကုိ တမင္ေရြးၿပီး သင္တန္း စၿပီး ဖြင့္ခဲ့တာ။
ၿပီးေတာ့ ဂါထာ နံပါတ္ (၁၇) မွာလဆန္း (၈)ရက္၊ လဆုတ္ ရွစ္ရက္ေန႔၌ အတတ္သင္မူကား ဆရာကုိ
သတ္သည္မည္၏။ လဆန္း တစ္ဆယ့္ေလး၊ လဆုတ္ တစ္ဆယ့္ေလးရက္၌ အတတ္ပညာသင္မူ တပည့္ကုိ သတ္သည္
မည္၏။ လဆန္းဆယ္ရက္၊ လဆုတ္ဆယ္ရက္၌ အတတ္ပညာ သင္မူအတတ္ပညာကုိသတ္သည္မည္၏။ လျပည့္ေန႔၌အတတ္ပညာကုိ သင္မူ အမိအဖကုိ သတ္သည္မည္၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ထုိရက္မ်ား၌ပညာကုိစ၍မသင္ၾကားအပ္။ တဲ့။
ဘေဒၵကရတၱ သုတ္မ်ားမွာ ျမတ္ဗုဒၶ ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့
‘အေဇၨ၀ ကိစၥမာတဗၺံ၊ ေကာ ဇညာ မရဏံ သုေ၀။ နဟိေနာသဂၤရံေတန၊ မဟာေသေနနမစၥဳနာ။ (အဘယ္သူသည္ နက္ဖန္၌ေသရမည္ကို သိႏိုင္အံ့နည္း၊
ယေန႔ကပင္လွ်င္အားထုတ္သင့္ေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ အလုပ္ကိုျပဳလုပ္သင့္၏၊ ငါတို႔မွာ မ်ားေသာစစ္သည္
ရွိေသာ ထိုေသမင္းႏွင့္ခ်ိန္းခ်က္ထားမႈသည္မရွိသည္သာတည္း။) ဆုိတဲ့ျမတ္ဗုဒၶရဲ့ မူ၀ါဒနဲ႔ေလာကနီတိမွာပါတဲ့
အဆုိအမိန္႔တုိ႔ ဘယ္ေလာက္ ျခားနားတယ္ဆုိတာ ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီးသာ ၾကည့္ ၾကေပေရာ့။ ၿပီးေတာ့
အတတ္ပညာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဂါထာနံပါတ္ (၁၈)မွာ ေဖၚျပထားတာ ရွိေသးတယ္။
အတတ္ပညာသင္ေသာသူသည္ လဆန္းလဆုတ္ ခုနစ္ရက္ေန႔၌
အုန္းအာဟာရကုိ မစားရာ။ အတတ္ သင္ေသာေန႔မွ ကုိးရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ အိမ္ဘူးကုိ မစားရာ။ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ ရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌
ကင္ပိမ့္ (ကင္းပုံ) ကုိ မစားရာ။ သုံးရက္ေျမာက္၌ ဟင္းမ်ိဳး (ငါးသား) ကုိ မစားရာ။ အကယ္၍
စားမိအံ့၊ အတတ္ပညာ ေပ်ာက္ပ်က္တတ္၏။ တဲ့
ဒီ သင္တန္းတက္ေရာက္သင္ၾကားေနတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာ
ေရွာင္ရမယ့္ အစားအစာေတြကုိ မသိလုိ႔ စား မိတဲ့သူေတြ ရွိေကာင္းရွိမွာပါ။ ဒီအစားအစာေတြကုိ
စားမိ႐ုံမွ်နဲ႔ သင္ထားတဲ့ အတတ္ ပညာေတြ ေပ်ာက္ပ်က္ႏုိင္တယ္၊ မေပ်ာက္ပ်က္ႏုိင္ဘူးဆုိတာ
စဥ္းစားေ၀ဖန္တတ္သူမွန္သမွ် သိႏုိင္ေလာက္ပါတယ္။ ဒီအစားအစာေတြကုိစားရင္ေပ်ာက္ပ်က္တယ္ဆုိတာဘယ္လုိ အတတ္ပညာ မ်ိဳးေတြလဲ ဆုိတာေတာ့
ဦးစင္းလဲ ဉာဏ္မမီလုိ႔အတိအက်မသိပါဘူး။ ဘုရားေဟာပိဋကတ္ေတာ္ေတြကုိ သင္ၾကားရာမွာေတာ့ေရွာင္စရာ
ေဆာင္ စရာ အစားအစာရယ္လုိ႔ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားထားခဲ့တာ ဦးစင္း ေလ့လာမိသေလာက္ မေတြ႕မိပါဘူး။
ၿပီးေတာ့
အတတ္ပညာနဲ႔ မပတ္သက္ေပမဲ့ ဗုဒၶ၀ါဒနဲ႔
လုံးလုံးလ်ားလ်ား ဆန္႔က်င္တဲ့ ဂါထာနံပါတ္ (၁၂) မွာ ကြမ္း ရြက္၏ အလယ္၌ကုေ၀ရနတ္မင္းေစာင့္၏။
အရင္းဘက္၌ဘီလူးေစာင့္၏။ အဖ်ားဘက္၌နတ္မိ စၦာေစာင့္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စားေသာအခါ ထုိအရင္းအဖ်ားတုိ႔ကို
ျဖတ္၍ စားရာ၏။ ဤသုိ႔စားလွ်င္ ဘုန္းက်က္သေရ တုိးတက္၏။ လုိ႔ ဆုိထားတာေတြ။ ၿပီးေတာ့ ဂါထာနံပါတ္
(၁၃) မွာျဗဟၼာသည္ သင္ပုန္းကုိ ေစာင့္၏။ ဗိႆဏုိးနတ္သည္ ကမၸေလြ (စာပေလြ) ကုိေစာင့္၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ အတတ္ပညာ သင္ေသာသူတုိ႔သည္ ထုိျဗဟၼာႏွင့္ ဗိႆဏုိးတုိ႔ကုိ ပူေဇာ္ကုန္ရာ၏။
ထုိသုိ႔ ပူေဇာ္ေသာ သူကုိ ျဗဟၼာႏွင့္ ဗိႆဏုိး နတ္တုိ႔က အခါခပ္သိမ္း ျမတ္ႏုိးကုန္၏ တဲ့။ဒီ႔အျပင္တစ္ျခားဂါထာေတြလည္းရွိေသးတယ္။
ဒီဂါထာေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈသင္ခန္းစာဆုိတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ လုံး၀လုိက္ဖက္မႈမရွိတဲ့ အတြက္ျဖဳတ္ပယ္ထားသင့္တယ္။
တကယ္လုိ႔ မျဖဳတ္ပယ္ခ်င္ရင္လဲ ေအာက္မွာ ဘုရားေဟာ မဟုတ္ေၾကာင္း ရွင္းလင္းခ်က္ ထည့္သြင္းထားရင္သိပ္ေကာင္းမွာ။”
“ဒီ ဂါထာေတြဟာ ဘုရားေဟာ မဟုတ္ဘူးလား
ဘုရား၊ ပါဠိေတြမုိ႔ ဘုရားေဟာလုိ႔ ထင္ေနတာ။”
(၁၀)တန္းကုိေျဖဆုိထားသည့္ သင္တန္းသူတစ္ဦး၏
ေမးေလွ်ာက္လာေသာ စကားျဖစ္သည္။
“မဟုတ္ဘူး။ဒီေလာကနီတိသင္ခန္းစာမွာအျခားေသာဆုံးမစာေတြလုိနိဒါန္းကုိေဖၚျပမထားတဲ့အတြက္
ဘုရားေဟာလုိ႔ ထင္တာ မဆန္းပါဘူး။ ဒီေလာကနီတိကုိ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀၀ ေက်ာ္ ပင္းယေခတ္က
စတု ရဂၤဗလအမတ္ဆုိသူေရးသားထားခဲ့တာ။ ဘုရားေဟာပါဠိေတာ္ေတြထဲ ကေရာ၊ ေလာကီက်မ္းေတြ ထဲကေရာ
ထုတ္ႏႈတ္ၿပီး ေရးသားထားခဲ့တာျဖစ္လုိ႔သူအဆုိအမိန္႔တခ်ိဳ႕ဟာ ဗုဒၶ၀ါဒနဲ႔ ဆန္႔က်င္တာေတြပါ ၀င္ေနတာေပါ့။
သူျပဳစုခဲ့တဲ့က်မ္းေတြထဲမွာ ဒီေလာနီတိက်မ္းဟာ
အထင္ရွားဆုံးနဲ႔ အသုံးအမ်ားဆုံး၊ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာလူထုအေပၚ ၾသဇာလႊမ္းမုိးမႈအရွိဆုံးလုိ႔ဆုိရလိမ့္မယ္။
ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ဘုရားေ ဟာ ပိဋ ကတ္ေတာ္ေတြကို သင္ၾကားေပးတဲ့ ေနရာ ဌာနေတြမွာ ေလာကနီတိရဲ့
အဆုိအမိန္႔ေၾကာင့္ ၾကာ သပ ေတးေန႔ကုိသာ ေရြးခ်ယ္ၿပီး စာေပမ်ားကုိ စတင္ သင္ၾကားေပးေလ့ရွိတဲ့
အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ဒါ ဟာ ‘အျမင္မေလ်ာ္ ဆင္ေတာ္နဲ႔ ခေလာက္’လုိ႔ ဆုိရမလုိပါဘဲ။
အဲဒီလုိ မျဖစ္ရေအာင္နဲ႔ ပါဠိျမင္ရင္ဘုရားေဟာလုိ႔
ယူဆၾကၿပီး လုိက္နာက်င့္သုံးၾကရင္ သင္ၾကားေပး တဲ့ သူမွာ အျပစ္မကင္းႏုိင္တာမုိ႔ ခုလုိ
ရွင္းျပေနရတာ။ ကဲ ဒီဂါထာေတြဟာ ဘုရားေဟာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာကုိ ရွင္းရွင္း လင္းလင္း သိၾကၿပီ
မဟုတ္လား”
“သိၾကပါၿပီး ဘုရား”
“သိ႐ုံမွ်နဲ႔ေတာ့မၿပီးေသးဘူး။ အက်င့္မပါတဲ့အသိဟာအက်ိဳးနဲ႔တူသတဲ့၊
အသိမပါတဲ့အက်င့္ဟာလဲ အကန္း နဲ႔တူသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ အသိနဲ႔ အက်င့္တစ္ထပ္တည္းက်ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါလုိ႔
တုိက္တြန္းလုိပါ တယ္” ယခုမွ ပင္လွ်င္ေလာကနီတိ၊ ပကိဏၰကက႑ ထုိဂါထာတုိ႔ကုိ သင္ၾကားေပးစဥ္အခါက
ဘုရားေဟာ ဟု အထင္ရွိၾကၿပီး လုိက္နာက်င့္သုံးၾကေသာ္ သင္ျပေပးသူမိမိမွာ အျပစ္မကင္းဟု ယူဆထားေသာ
စုိးရိမ္ ပူပန္မႈမ်ား အနည္းငယ္ ေလ်ာ့ပါးသြားသည္ဟု ယူဆမိပါေတာ့၏။
အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာကုိပခုံးေျပာင္း
တာ၀န္ယူၾကမည့္ထုိသူတုိ႔၏ လက္ထက္တြင္မူ ဆင္ေတာ္ ကုိ ခေလာက္ဆြဲျခင္းမွ
ကင္းေ၀းၾကပါေစ... ဟု။
၂၀၁၀-ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ၊ ဓမၼရတနာမဂၢဇင္း။
